Her gün haberleri açtığımda. (ki açmamaya özen gösteriyorum) 90'lı yılların geri döndüğünü hatta her şeyin daha beter olduğunu görmekten nefret ediyorum. Yıllar boyunca süregelmiş politik hatalar zincirinin, eğitimsizliğin dibine vurmuş ve neyin ne doğru neyin yanlış olduğunu idrak edemeyen bir milletin içinde yaşıyor olmak kanıma dokunuyor. Elim kolum bağlı oturmak, sessiz kalmaya çabalayıp sonunda kalamamak, etraftan yapma başın derde girecek baskısını hissetmek, ölen çocukları, yitip giden gençleri, ciğeri pare pare olan babaları, yüreği yanan anaları, sevdiğini kaybeden kadınları ve yetim kalan evlatları görmekten yoruldum ben. Sıkıldım kaostan, savaştan, kavgadan. Tek ihtiyacımız huzurken 3-5 menfaatçi, düzenbaz, ahlaksız, güç budalası oksijen israfının galeyana getirdiği ne yaptığını bilmeyecek kadar cahil, beyni bedeninden ayrılmış, şuursuzun ya da aptallığından yararlanılıp beyni yıkanan, gözünü kan bürümüş mahlukların hiçbirinin birbirinden farkı yok. Vandallık, savaş, kan tek çözümünüz bu. Bu memleketin her geçen gün gerilemesini sebebi sizlersiniz.Gidin...Tasınızı tarağınızı alıp bu dünyadan gidin, bu dünya sizlerle paylaşmak için fazla küçük. Gidin artık daha fazla bu dünyayı kirletmeyin.
Hiçbirimiz ırkçı, sevgisiz, egoist, kibirli doğmadık. Ağzından düşürmediğin Allah'ın bize verdiği beyin içini doldurmaya gücün yetmeyeceği bir veri bankası ve inanır mısın; BEDAVA. İçini doldurmaktan geçiyor her şey. Eğitim politikaları falan umurumda değil, her şey kişinin kendisinde biter. Ne verirsen onu alırsın, kendini eğit, insanların seni yönetmesine, kuklalaştırmasına izin verme,
yakarak, yıkarak, öldürerek ne çözüldü bugüne kadar, ne geçti ellere utançtan başka. Sükunet, sabır, hoşgörüdür bu memleketi yol aldıracak ve barışı getirecek olan.
Uyan arkadaşım bizim birbirimize tahammülümüz kalmadı, sor bakalım kendine "acaba neden" diye. Cevabını verebiliyor musun? Ben sana bir ipucu vereyim. Aynaya bak. Bu memleketi bu hale getiren bizleriz. Suç sende, bende, herkeste. İzin verdik eğitim sisteminin içinin boşaltılmasına, kazanılacak 3-5 kuruş uğruna ülkenin alaşağı olmasına, en korkuncu da ötekileştirilmeye göz yumduk. Kemalist, ulusalcı, milliyetçi, dinci, faşist, Türk, Kürt, alevi, sünni, kadın, erkek, Galatasaraylı, Fenerli içten içe parçalandık. İşte sonuç memleket darmadağın. Ve işin kötü tarafı memleketin halinin müsebbiblerinin umurunda değil. Ne sen, ne ben ne de bu memleket umurları değil. Canım uyan, sen öldüğün ile ya da öldürdüğün ile kalıyorsun, ben üzüldüğümle. Muktedirler kendi ceplerini doldurup, tahtlarına daha rahat oturmak, etraflarında biriktirdikleri o aptal kalabalığı kaybetmemek derdinde yani kendi güçleri ve keyifleri dışında hiçbir şey umurlarında değil. Aç gözünü, gri hücrelerini çalıştır lütfen. Huzurlu ve barış dolu bir toplumda yaşamak istemiyor musun? Gelecek nesillerde kaos içinde mi büyüsün?
Son aylarda ölen çocukların, gençlerin sayısına bak. Ne kadar acı sayısına bak diyoruz. Aslında en büyük sayı bir değil mi? Biri de bin bini de bir. Sebepsiz yere bu memlekette kan dökülmesin artık. Muktedirlerin aklı selim olmadığı yerde iş bizlere düşmüyor mu? Sakin olmalı, ve o beyni biraz kullanmalı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder