Anneannem öleli 10 sene olacak cuma günü, yumuşak sıcak ve beyaz bir kadındı anneannem hem de bembeyaz, pudra gibi kokardı tertemiz....Yaşlandı önce ufaldı (zaten pek kocamanda sayılmazdı), sessizleşti, yavaşladı, iş görememeye başladı, aslında çok hareketli kendi işini kolayca gören güçlü bir kadındı ama yaşlılık denen menet onu da esir aldı ne yazık ki...O'nu düşününce kapağını açtığım buzdolabı gelir aklıma, biz seviyoruz diye soğuk suyu eksik etmezdi, günlük sütlerin cam şişelerinde suyu istiflerdi dolabın raflarına o kadar soğuk olurdu ki elimi bile süremezdim bazen, sonra rafa bakardınız yeşil melamin tabağın içinde parmak gibi sarılmış zeytinyağlı yaprak dolmaları tadı hala damağımda, şekerliğin içinde renkli lokumlar, bazen kapıdan girince hamur açıyor olarak bulurdum onu enfes çiğböreği ve mantısını yapmak üzere, kışın sobasını yakardı ütüsünü sobada ıstırıdı; aklım ilk erdiğinde anneler gününde ona bizim ki gibi modern (!) bir ütü aldırmıştım, birde ufak renkli televizyon ne kadar sevindiği hala gözümün önünde, sert geçen çocukluğunun etkileri yaşlanınca karşımıza çıkmaya başladı
mutsuz bir yaşlı oldu ne yazık ki ama yaptıklarını hatırlayınca bizi güldüren anılar bıraktı, kendini boğarak öldürmeye çalıştığı tülbentleri hala teyzemde duruyor görünce hep gülümsüyoruz.Mekanın cennet olsun minnoş keyfin yerindedir umarım, senden koparılan annene kavuşmuşssundur, erken göçüp giden eşine zamansız ölen Ayseline de kavuşmuşsundur...Hepsine benden selam söyle sonradan yanına gönderdiklerimizi de unutma öp bebim için...Bu arada iki kızında yoğurt çorbasını senin gibi yapmayı beceremiyor haberin olsun annem bazen tutturuyor ama seninki gibi olmuyor, telefon açıyor gözde bugün bir çorba yaptım aynı anneannenin ki gibi olmuş içiyorum ama hiçbiri anneanne çorbası gibi olmuyor ....bil ki özledik seni unutmadıkta, ayrıca küsler barıştı merakta etme ama annemle yengem hep bildiğin gibi yapacakbir şey yok onlara :)....
2015'ten not: yengemide yanına gönderdik
