Bazı sabahlara Nat King Cole ile başlamalı....

Hayat her zaman bahar ve yaz gibi  olmuyor, bazı günler sonbahara döner. Hafif puslu, biraz serin, bazen sıcak, yani belirsiz, yani kararsız, yani huzursuzdur. Böyle sabahlara Nat King Cole ile başlamalı insan ki huzursuzluk yerini dinginliğe bıraksın. O yumuşacık ses sizi olmak istemediğiniz yerden alsıp, asıl olmak istediğiniz yere götürsün. Sevdiğinizin elinden tutup bilinmeyen bir yerde yürür, belki tek başınıza çimlere uzanıp uyuklar, ya da deniz kenarında çok sevdiğiniz bir romanı okursunuz. Tekinsiz sabahların ilacı olur kısacası Nat King Cole.

Bazı sabahlara Nat King Cole ile başlamalı; Nat King Cole ile başlamalı ki gün içerisinde ağırlaşacak olan adımlarınız en azından sabah sizi yormasın, huzursuz ruhunuz ve karma karışık kafanız sakinlesin. En azından güne dingin başlayın, çünkü insan güne dingin başlayınca yüklerinin altından çok daha rahat kalkabiliyor.

Mr. Darcy'yi Ararken

Yaşımız kemale erdiğinde (biz öyle sandığımızda!), yıllarca duyduğumuz peri masallarına kızmaya başlarız; "Beyaz Atlı Prens yok! Kandırıldık" diye. Ben Beyaz Atlı Prens'imi aramadım hiç, daha beterini yaptım; Mr. Darcy'yi aradım! Aaahh Jane Austen ne hain bir kadınsın sen. Kendin bulup kavuşamadığın Darcy'ni (Thomas Langlois Lefroy) bizim hayallerimizin bir parçası yapmanın ne alemi vardı? Bizzat sen mutlu olamamışken biz nasıl olacağız? Sevdiğin adam başka bir kadınla evlenip kızına senin adını vermiş. Daha büyük bir kalp yarası olabilir mi bu hayatta? Peri masallarıyla dalga geçen bir kadının, içten içe Darcy'yi beklemesi ne kadar acıklı...Ama elde değil, mantık duyguların hep gerisinde kalıyor ve hep onu arıyor bu kadın. Bulamıyor! Bulamayınca aynı Elizabeth Bennet gibi yalnızlığından besleniyor. Peki ben Darcy'yi ararken Lizzy'si olduğum bir adam var mı bu dünyada? Varsa nerede? Ya da her hikayenin sonunda Mr. Darcy ve Lizzy'nin kavuşması mı gerek? İstenilen bu elbette ama ya gerçek dünyada? İşte o kocaman bir soru işareti...



Gözde